کنجکاو : کارشناسان فناوری با مطرح کردن توصیه هایی به منظور افزایش عمر باتری تلفن های همراه تأکید کردند که بهترین راه طول عمل باتری ها نگاه داشتن شارژ موبایل بین ۴۰ تا ۸۰ درصد است.
تعدادی از افراد به شارژ هر روزه تلفن همراه خود اعتقاد جدی دارند و دیگران اصرار دارند که شارژ تلفنشان باید به طور کامل خالی شود تا آن را شارژ کنند، اما به هر صورت کاربران تلفن های همران هیچ کاری برای تمام شدن عمر باتری های موبایل هایشان انجام نمی دهند.
اکنون کارشناسان نظر قطعی خود را در این رابطه صادر کردند، اگر می خواهید عمر باتری تلفن ها و گجت هایتان طولانی تر شوند، آن را هر روز شارژ نکنید.
«اریک لیمر» به عنوان یکی از علاقمندان به عرصه فناوری که تحقیقاتی در این زمینه انجام داده مدعی شد که شارژ کامل برای تلفن های همراه وضعیت مطلوبی نیست، در حقیقت وی استدلال می کند که باید موبایل را پیش از رسیدن به شارژ ۱۰۰ درصد از برق جدا کرد.
وی گفت: در اکثر اوقات داشتن شارژ کامل و خالی کردن کامل شارژ هیچ کمکی به عمر باتری نمی کند بلکه به باطری صدمه هم وارد می کند.

ارقام یکی از سایت های جامع اطلاع رسانی درباره باتری که «دانشگاه باتری» نام دارد، نشان می دهد که تلفن های همراه باید شارژ بالای ۵۰ درصد و پایین ۱۰۰ درصد داشته باشد تا عمر باتری طولانی تر شود، اما یک راهکار هوشمندانه این است که باید ماهی یکبار شرایطی را فراهم کرد که شارژ تلفن به طور کامل خالی شود.
«لیمر» یادآور شد: کاربران باید شارژ تلفن همراه خود را در صورت امکان بالای ۵۰ درصد نگاه دارند اما رها کردن تلفن در برق پس از شارژ موجب فرسایش باطری می شود.
به طوری کلی سطح بهینه شارژ بین ۴۰ تا ۸۰ درصد است.
وی همچنین این باورهای کلیشه ای که گفته می شود تلفن جدید را برای ۷۲ ساعت در شارژ نگاه دارید و سپس از آن استفاده کنید را به سخره گرفت و گفت شاید این باور برای آن است که تلفن یادش بماند شارژ کامل داشتن چه حسی دارد!
شاید این روش برای تلفن هایی که دارای باتری های نیکلی هستند موثر بودند اما برای بایری های لیتیوم- یون که در تلفن های جدید استفاده می شوند، بی تأثیر هستند.

هیچ چیز تا ابد دوام نمی آورد، حتی سیاهچاله ها؛ بر طبق گفته های استیون هاوکینگ سیاهچاله ها بعد از مدتی تبخیر می شوند، اما دقیقا چه اتفاقی برای آنها رخ می دهد؟

ظریه ی کوانتومی پیشنهاد می کند که ذرات مجازی در جهان هستی تمام مدت وجود دارند. بنابراین زمانی که یک ماده به پادماده اش نزدیک می شود با هم ترکیب می شوند و از بین می روند. هنگامی که این اتفاق در نزدیکی افق رویداد سیاهچاله می افتد، اتفاقات عجیبی رخ می دهد، به جای آنکه دو ذره موجود با برخورد به هم، یکدیگر را نابود کنند، ذراتی می توانند به سیاه چاله سقوط کنند، و ذرات دیگر به فضا پرتاب می شوند. بر طبق این نظریه در طول یک دوره ی زمانی گسترده، فرار ذرات باعث می شود که سیاهچاله تبخیر شود.

صبر کنید، اگر این ذرات مجازی به درون سیاهچاله ها سقوط می کنند، نباید بزرگ و پرجرم شوند؟ چه چیزی سبب می شود تا تبخیر شوند؟ از نگاه ناظر بیرونی که به افق رویداد سیاهچاله می نگرد، به نظر می رسد درخششی از تابش در سیاهچاله وجود دارد. اگر سیاهچاله تابش نمی کرد قانون ترمودینامیک را نقض می کرد که در آن انرژی نه می تواند به وجود بیایید و نه از بین برود، در حالی که سیاهچاله از خود تابش ساطع می کند و نیاز دارد تا اندکی از جرم خود را از دست دهد.

جرم بیشتر باعث ِ درجه حرارت کمتر می شود در حالی که دمای آن هنوز صفر نیست. از حالا تا آینده، درجه حرارت بزرگترین سیاهچاله، سردتر از درجه حرارت تابش پس زمینه ی کیهانی(CMB) است. تابش پس زمینه ی کیهانی درون سیاهچاله سقوط خواهد کرد و جرم آن را افزایش می دهد، سپس به آرامی سیاهچاله، اشعه ی گرمی از خود ساطع می کند و جرم را بصورت انرژی به فضا پرتاب می کند. میزان این تابش بستگی به جرم سیاهچاله دارد، برای مثال ممکن است .

واقعیت اول : بیشتر وزن مغز را آب تشکیل می‌دهد و بخش جامد عمدتا از جنس چربی است

بیشتر مردم تصور می‌کنند که مغز به طور کامل جامد است، اما این افراد اشتباه می‌کنند. 75 درصد مغز را آب 

تشکیل می‌دهد. بخش جامد مغز نیز از جنس چربی است و تقریبا 10 تا 12 درصد مغز را تشکیل می‌دهد. بقیه 

مغز از جنس پروتئین، هیدروکربن و نمک است. 

واقعیت دوم: 160,000 کیلومتر رگ‌خونی در مغز وجود دارد

این به این معنی است که اگر تمام رگ‌های خونی مغز را در امتداد یکدیگر قرار دهیم شما می‌توانید آن را 4 بار 

دور کره زمین بپیچانید یا اینکه کره ماه را با رگ‌های مغز دو نفر به زمین متصل کنید..